مناجات خمس عشره ، حضرت امام علی بن الحسین علیهما السّلام :
الثّالثه : « مناجات الخائفین » ؛ سوم : مناجات ترسیدگان
اِلهى اَتَراکَ بَعْدَ الْأیمانِ بِکَ تُعَذِّبُنى، اَمْ بَعْدَ حُبّى اِیَّاکَ تُبَعِّدُنى، اَمْ مَعَ رَجآئى لِرَحْمَتِکَ وَ صَفْحِکَ تَحْرِمُنى، اَمْ مَعَ اسْتِجارَتى بِعَفْوِکَ تُسْلِمُنى، حاشا لِوَجْهِکَ الْکَریمِ اَنْ تُخَیِّبَنى،
خدایا، آیا چنان مى بینى که پس از ایمان آوردنم به تو، مرا عذاب کنى یا پس از دوستیم به تو مرا از خود دور کنى یا با امیدى که به رحمت و چشم پوشیت دارم محرومم سازى یا با پناه آوردنم به عفو و گذشتت مرا به دست دوزخ سپارى؟ هرگز! از ذات بزرگوار تو دور است که محرومم کنى،
لَیْتَ شِعْرى اَلِلشَّقآءِ وَلَدَتْنى اُمّى اَمْ لِلْعَنآءِ رَبَّتْنى، فَلَیْتَها لَمْ تَلِدْنى وَ لَمْ تُرَبِّنى،