سوره مسد از اول تا آخر

 

دانلود فایل

 

به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی

تَبَّتْ یَدَا أَبِی لَهَبٍ وَتَبَّ ﴿١﴾ مَا أَغْنَىٰ عَنْهُ مَالُهُ وَمَا کَسَبَ ﴿٢﴾ سَیَصْلَىٰ نَارًا ذَاتَ لَهَبٍ ﴿٣﴾ وَامْرَأَتُهُ حَمَّالَهَ الْحَطَبِ ﴿۴﴾ فِی جِیدِهَا حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ ﴿۵﴾

نابود باد قدرت و تلاش ابولهب! و نابود باد [خود او]!«۱» ثروت و آنچه [از امکانات] به دست آورده چیزی از [عذاب دنیا و آخرت] او را برطرف نمی کند«۲» به زودی در آتشی شعله ور درآید«۳» و [نیز] همسرش که هیزم کش است [در آتشِ شعله ور درآید]«۴» بر گردنش طنابی از الیاف سخت به هم بافته شده خواهد بود«۵»

بنام او که نه جز ازو پادشاه است، و نه جز ازو معبود. ساجدان را مسجود است، و قاصدان را مقصود. پیش از کى قائم، پیش از صنع قادر، پیش از هر وجودى موجود.

 خداوندى معروف، بفضل و لطف موصوف. بکرم وجود دل هاى دوستان را عیانست و جان هاى موحّدان را مشهود. یکى بى طاعت مقبول و روزگارش مسعود، یکى بى جنایت مردود و از درگاه او مطرود.

نه آنجا نیل است و نه اینجا جود، حکمى است مبرم و قضایى معهود؛ «وَ مٰا نُؤَخِّرُهُ إِلاّٰ لِأَجَلٍ مَعْدُودٍ»

قوله:  تَبَّتْ یَدٰا أَبِی لَهَبٍ  چه کرد بو لهب که در ازل نصیب او داغ حرمان آمد؟

تو گویى که بو لهب از آن شقىّ گشت که کافر آمد!

راه حقیقت عکس اینست! تو کفر در شقاوت دان نه شقاوت در کفر.

 و اسلام در سعادت دان نه سعادت در اسلام!  این کاریست رفته و بوده و در ازل پرداخته.

 پیر طریقت گفت: آه از حکمى پیش از من رفته، فغان از گفتارى که خود رایى گفته، ندانم که شاد زیم یا آشفته؟! ترسان از آنم که آن قادر در ازل چه گفته؟!

سگ اصحاب الکهف رنگ کفر داشت، و لباس بلعام باعور طراز دین داشت، لیکن شقاوت و سعادت ازلى از هر دو جانب در کمین بود، لا جرم چون دولت روى نمود، پوست آن سگ از روى صورت در بلعام پوشانیدند.

گفتند: «فَمَثَلُهُ کَمَثَلِ الْکَلْبِ» و مرقع بلعام در آن سگ پوشیدند ، گفتند: «ثَلاٰثَهٌ رٰابِعُهُمْ کَلْبُهُمْ»