آداب استفاده از تربت امام حسین

آداب استفاده از تربت امام حسین

یکی از آداب و سنن در نزد شیعه که خیلی هم مورد توجه هست مسئله دعا به درگاه خداوند تعالی است. که خداوند هم در قرآن می فرمایند «أدعونی استجب لکم» بخوانید مرا تا اجابت کنم شما را

در روایت است که می فرمایند «الدعاء مخّ العباده» و در کتب حدیثی من جمله کتاب کافی بابی هست راجع به دعا و اهمیت دعا کردن. دعا کردن طلب کمک خواستن از خداوند تبارک و تعالی است در باب تربت حضرت سیدالشهداء علیه السلام در هنگام استفاده کردن از تربت علیه السلام و اکل تربت دعاهایی وارد شده است که انسان از خداوند استمداد می گیرد به واسطه این دعاها به جهت رفع مشکل خصوصا شفا گرفتن و رفع درد و الم.

در احادیث متعددی دعاهایی از لسان ائمه معصومین علیهم صلوات الله وارد شده است و توصیه کردند که هنگام استفاده تربت حضرت سیدالشهداء این دعاها را بخوانید که این عمل جزء آداب استفاده از تربت است.

مردی از امام صادق علیه السلام سؤال کرد: شنیدم شما فرموده اید که تربت امام حسین علیه السلام دواء است و شفاء می دهد حضرت فرمودند بلی چنین است ، چه شده تو را ، گفت من از تربت امام خوردم ولی نفعی نبرده ام از آن، امام فرمودند که آیا دعائی قبل از آن خواندی ، گفت خیر چه دعائی وقت خوردن تربت بخوانم ، حضرت فرمودند: قبل از هر چیزی تربت را ببوس و به چشمانت بگذار و اندازه یک نخود بیشتر نخوری ….. سپس بگو ، خدایا به حق ملکی که این خاک را قبض کرد و به دست گرفت. و به حق ملکی که آن را در نزدش نگه داشت. و به حق آن وصی که در این خاک حلول کرد که مراد امام حسین علیه السلام است. صلوات و درود بفرست بر محمد و آل محمد صلی الله علیهم اجمعین و قرار بده این خاک را برای من شفاء از کل درد. و امان از هر خوفی و حفظ کن از هر بدی و پلیدی پس وقتی این را گفتی قرار بده این خاک را در ظرفی و یا داخل آبی و بخوان بر آن سوره قدر را، دعای اول برای شروع و اذن به خوردن است و سوره قدر هم برای پایان و ختم است یعنی در پایان خوانده می شود.

و در حدیثی دیگر می فرمایند و تقول عند اکلها : بسم الله و با الله اللهم اجعله رزقا واسعا و علما نافعا و شفاء من کل داء انک عی کل شیء قدیر.

در هنگام خوردن تربت امام حسین علیه السلام بگوئید به نام خدا ، خدایا قرار ده این تربت را برای من رزقی واسع و علمی نفع دهنده و شفائی از کل دردهایم به درستی که تو بر هر چیز قادر و توانا هستی.

مرحوم سیدبن طاووس روایتی دیگر را نقل می کند که می فرمایند تربت را می گیرد دو رکعت نماز با این کیفیت می خواند که در رکعت اول سوره مبارکه حمد و یازده مرتبه سوره مبارکه کافرون و در رکعت دوم سوره مبارکه حمد و یازده مرتبه سوره مبارکه قدر و سپس قنوت می کند و در قنوت این دعا را بخواند: «لا اله الا الله عبودیهً و رقّا لا اله الا الله حقا حقا لا الا اله الا الله وحده وحده انجز وعده و نصر عبده وهزم الاحزاب وحده سبحان الله تلک السموات السبع و الارضین السبع و ما بینهنّ و ما فیهن و سبحان اللّه رب العرش العظیم و صلی الله علی محمد و آله و سلام علی المرسلین و الحمدالله رب العالمین»سپس به رکوع می رود و سجده و نماز را تمام ، دو رکعت دیگر نماز می خواند و در رکعت اول سوره مبارکه حمد و یازده مرتبه سوره مبارکه اخلاص و در رکعت دوم سوره حمد و یازده مرتبه سوره مبارکه نصر و قنوت انجام می دهد و در قنوت همان دعاء قنوت نماز اول را می خواند. سپس به رکوع و سجده و نماز را به پایان می رساند.

مرحوم شیخ عباس قمی رحمهم الله در مفاتیح الجنان نقل می کند روایت شده که هر گاه یکی از شما خواهد که بردارد تربت را به اطراف انگشتان بردارد و قدر آن مثل نخود است پس ببوسد آن را و بر هر دو دیده گذارد و بر سایر بدن بمالد و بگوید «اللّهُمَ بِحَقّ هذِه التُربه و بِحَقِ مَن حَلَّ بِها و ثَوی فیها و بَحِقّ جَدِّهِ و اَبیهِ و اُمّهِ و اخیهِ و الأئِمَهِ مِنْ وُلْدِهِ و بَحقِّ المَلائِکه الحافّین بِهِ اِلاّ جَعَلْتَها شِفاءً مِنْ کلّ داءٍ و بُرْءا مِنْ کلّ مَرَضٍ وَ نَجاهً مِنْ کلِّ افهٍ و حِرْزا مِمّا اَخافُ و اَحْذَرُ.

خدایا به حق این تربت شریف و به حق هر که در آن وارد شده است و اقامت گزیده در آن و به حق جد و پدرش و مادرش و برادرش و امامان از نسلش و به حق فرشتگانی که در طواف او حلقه زده اند که قرار دهی آن را درمان هر دردی و بهبودی از هر بیماری و نجات از هر آفت و نگهداری از هر چه بیم دارم و می هراسم ، سپس آن را استعمال نماید

و نیز روایت شده است که هر گاه تربت را بخوری یا به کسی بخورانی بگو:

بِسْمِ اللّه وَ بُاللّه اللّهُمَّ اجْعَلْهُ رِزْقا واسِعا و عِلْما نافِعا وَ شِفاءً مِنْ کلِّ دآءٍ اِنَّک عَلی کلِّ شَی ءٍ قَدیرْ.

و در حدیث معتبر نقل شده است هنگامی که امام صادق علیه السلام به عراق مشرف شدند گروهی نزد آن حضرت آمدند و عرض کردند شنیده ایم که تربت امام حسین علیه السلام موجب شفای هر درد است آیا باعث ایمنی از هر خوف هست فرمودند بلی هر گاه کسی بخواهد که او را ایمنی از هر بیم باشد باید تسبیحی که از تربت آن حضرت ساخته است در دست بگیرد و سه مرتبه این دعا را بخواند : اَصْبحتُ اللَّهم مُعْتَصِما بِذِمامِک و جِوارِک المَنبع الَّذی لایطاوَلُ و لایحاوِلُ مِن شَرِ کلّ غاشِم و طارقٍ مِنْ سائِرِ مَنْ خَلَقْتَ وَ ما خَلَقْتَ مِنْ خَلْقِک الصّامِتِ و الناطِق فی الْجَنِه مِنْ کلِّ مَخُوفٍ بِلباسٍ سابغَهٍ خصینَهٍ وِ هِی ولاءُ اَهْلِ بَیتِ نَبیک مُحَمَّدٍ صلی الله علیه و آله مُحْتَجِزا مِنْ کلّ قاصدٍ اِلی اَذِیهٍ بِجِدارٍ حَصینِ الاِخْلاصِ فی الاِعْتِرافِ بَحقِّهِمْ و التَمَسُّک بَحْبلهِمِ جَمیعا مُوقنِا انَّ اَلحقّ لَهُمْ وَ مَعَهُمْ و مِنْهُم و فیهِم و بِهِم اوالی مَن والَوْ وَ اُعادی مَنْ عادَوا و اُجانِبُ مَنْ جانَبُوا فَصَلِّ عَلی مُحمَّدٍ و اله وِ اَعِذْنی. الّلهم بِهِم مِنْ شَرّ کلِّ ما اتّقیهِ یا عظیمُ حَجَزْتُ الاَعادِی عَنّی بَبدیع السَّمواتِ والأرضْ إنّا جْعَلنا مِن بَینِ اَیدیهِم سدّا و مِن خَلِفْهِمْ سَدّا فَاَغْشَیناهُمْ فَهُم لایبْصِروُنَ.

خدایا صبح کردم در حالی که چنگ زده ام به عهد و پیمان با تو در پناه تو بلند است که دست اندازی به آن نشود و کسی آهنگ آن نکند از بدی هر ستمکار و از شرّ آنچه آفریدی از آفریدگان خودت از بی زبان و زبان و ناطق و غیر ناطق و از هر چه بیمناک است. خود را می پوشانم زیر سپر و جوشن و زره محکم و متین و آن دوستی خاندان پیامبرت حضرت محمد در پس پرده از هر که آهنگ آزارم کند در پناه دیوار و حصار محکم اخلاص و در اعتراف به حق آنان و تمسک جستن به رشته محکم ایشان در حالی که یقین دارم به اینکه حق برای آنان است و با آنهاست و از آنهاست. و بین آنهاست و به وسیله آنهاست و دوست دارم هر که را دوست دارند و دشمن دارم هر که را دشمن دارند و دورم از هر که دورند درود فرست بر محمد و آل محمد و پناه ده مرا ای خدا به وسیله ایشان از شر هر آنچه از آن پرهیز دارم تا دور سازم دشمنان را از خودم به وسیله پدیدآورنده آسمان ها و زمین براستی ما قرار دادیم از جلوی روی آنها سدی و از پشت آنها سدی و پرده بر دیدگان آنها کشیدیم که نتوانند دید.

سپس تسبیح را ببوسد و بر هر دو چشم بمالد و بگوید: اللَّهُمَ اِنّی اَسْئَلُک بِحَقِّ هذِهِ التُّرَبه المُبارَکه و بِحَقِّ صاحِبها و بِحَقّ جَدِّه و بَحقّ اَبیهِ وَ بَحِّق اُمّهِ و بِحَقّ اَخیهِ و بَحقِّ وُلْدِهِ الطاهِرینَ اجْعَلْها شِفاءِ مِنْ کلِّ دآءِ وَ اَماناً مِنْ کلِّ خَوْفٍ وَ حِفْظاً مِنْ سُوءٍ 

خدایا از تو می خواهم به حق صاحب این تربت و به حق جدش و پدرش و مادرش و برادرش و امامان از نسل او این تربت را برای من شفا از هر دردی قرار بده و امان از هر ترسی. سپس تسبیح را بر صورت خود بگذارد پس اگر در صبح چنین کند در امان خدا باشد تا شب و اگر در شب چنین کند در امان خدا باشد تا صبح.

و در روایت دیگر از حضرت صادق علیه السلام و دعائی دیگر:

عن الصادق علیه السلام قال: اِذا اَخَذَتِ الطینْ فَقُل: بِسْمِ اللّه اللّهُمَ بِحَقِّ هذِه التُّرْبَهِ الطّاهِرَهِ و بِحَقِّ هذِهِ التُّرْبَهِ الطَّیبهِ و بِحَقّ هذَا الوَصّی الَّذی تُواریهِ و بِحَقِّ جَدِّهِ وَ اَخیهِ و اُمِّهِ وَ اَبیهِ وَ الْمَلائِکهِ الَّذینَ یحِفُّونَ بِهِ وَ المَلائِکهِ الْعُکوفِ عَلی قَبْرِ وَلِیک، ینْتَظِرُونَ نَصْرَهُ صَلواتُ اللّه عَلَیهِمْ اَجْمَعینِ. اِجْعَلْ لی فیهِ شِفاءً مِنْ کلِّ داءٍ وَ أَماناً مِنْ کلِّ خَوْفٍ وَ عِزاً مِنَ کلِّ ذُلٍّ وَ اَوْسِعْ بِهِ رِزْقی وَ أَصِحْ جِسْمی

وقتی تربت را گرفتی بگو بسم اللّه خدایا به حق این تربت پاک و طیب و به حق این وصی که مخفی است در اینجا و به حق جدّش و برادرش و پدرش و مادرش و به حق ملائکه ای که به دور او می گردند و اطراف قبر او حلقه می زنند و منتظر نصرت آن امام بزرگوارند قرار بده برای من در این خاک شفاء را از تمام دردهایم و امان قرار بده برای من از هر خوفی و رزق مرا وسعت ده به واسطه آن و جسمم را سالم نگه دار.

دعائی دیگر از امام صادق علیه السلام نقل شده است که می فرمایند وقتی انسان احتیاج پیدا کرد به خوردن از تربت امام حسین علیه السلام برای استشفاء این دعا را بخواند.

عن الصادق علیه السلام قال فاذا احتاج الانسان اِلَی الأکلِ من التربه للاستشفاء فلیقل «اللَّهُمَّ رَبِّ هذِهِ التُّرْبَه الْمُبارَکهِ و ربِّ النُّورِ الّذی نَزَلَ فیها وَ رَبَّ الْجَسَدِ الَّذی سَکنَ فیها وَ رَبَّ المَلائِکهِ الْمُوَکلینَ بِهِ، اِجْعَلْهُ شِفاءً مِنْ کذا وَ کذا. و تقول: اَللّهُمَّ اجْعَلْهُ رِزْقاً واسِعاً وَ عِلْماً نافِعاً وَ شِفاءً مِنْ کلِّ داءٍ وَ سُقْمٍ» فان اللّه تعالی یدفع عنک کل سقم.

و ایضا عن الصادق علیه السلام انه قال: اِذا تَناوَلَ اَحَدَکمْ من طین قبر الحسین علیه السلام فلیقل: «اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُک بِحَقِّ المَلِک اَلّذی تَناوَلَ وَ الرَّسُولِ الَّذی نَزَلْ و الْوَصِی الَّذی ضُمِّنَ فیه أنْ تَجْعَلَهُ شِفاءً مِنْ کلِّ داءِ» وَ یسَمّی ذلِک الدّاءٍ

امام صادق علیه السلام می فرمایند وقتی از تربت امام حسین علیه السلام می خوری بگو خدایا از تو می خواهم به حق ملکی که این تربت را برای رسولت حضرت محمد صلی الله علیه و آله آورد. و به حق خود رسولت و به حق امام حسین صلی الله علیه و آله که شفا را در تربت او قرار دادی آنکه قرار دهی این تربت را شفاء از جمیع دردهایم و سپس نام دردت را ببر.

این من جمله آداب خوردن تربت امام حسین علیه السلام بود که در وقت خوردن این دعاها را انسان می تواند بخواند چرا که اگر کسی دعا را نخواند ممکن است ترتب اثرگذار نباشد ، لذا از آداب استفاده از تربت دعا کردن و خواندن دعاهای وارده است.

روایات بسیارى وارد شده که در تربت آن حضرت شفاى هر درد و بیمارى است بجز مرگ،و امان است‏ از هر بلا،و باعث ایمنى است از هر خوف و بیم،و اخبار در این باب متواتر است،

شفایى از همه امراض و فوائد و برکاتى قرار داده باشد،که شیعیان و محبّان از آن بهره ‏ها ببرند، در این مقام به ذکر چند خبر اکتفا مى ‏کنیم:

اوّل:روایت شده،حوریان بهشت،چون یکى از ملائکه را مى‏بینند که براى کارى به زمین مى‏ آید،از او التماس مى ‏کنند که براى ما تسبیح و تربت قبر امام حسین علیه السّلام را به عنوان هدیه بیاور.

دوم:به سند معتبر روایت شده است که شخصى گفت: حضرت رضا علیه السّلام براى من از خراسان بسته‏ اى متاع فرستاد،چون گشودم در میان آن خاکى بود،از کسى‏که آورده بود پرسیدم‏ این خاک چیست؟ گفت:خاک قبر امام حسین علیه السّلام است و امام رضا علیه السّلام هرگز از جام و غیر جامه چیزى به جایى نمى‏ فرستد مگر آنکه این خاک را در میانش مى‏ گذارد و مى‏ فرماید:این به اذن و مشیّت خدا،امان از بلاهاست.

سوم:روایت شده‏ عبد اللّه بن ابى یعفور خدمت امام صادق علیه السّلام عرض کرد: شخصى از خاک قبر امام حسین علیه السّلام برمى ‏دارد، و بهره‏مند مى‏ شود و دیگرى‏ برمى‏ دارد،و سودى نمى‏ برد،فرمود:نه واللّه هرکه بردارد و اعتقاد داشته باشد که به او سود مى‏ بخشد،البته سودى مى ‏برد،

چهارم: از ابو حمزه ثمالى روایت شده: به حضرت صادق علیه السّلام عرض کردم:مى‏ بینم اصحاب ما،خاک قبر امام حسین علیه السّلام را مى‏ گیرند،و از آن طلب شفا مى  ‏کنند، آیا در آن شفایى هست؟ حضرت فرمود: مى ‏توان طلب شفا کرد،از خاکى که از فاصله میان قبر تا چهار میل بردارند. و همچنین است خاک قبر جدّم رسول خدا صلى اللّه علیه و آله و قبر امام حسن علیه السّلام و امام زین العابدین علیه السّلام‏ و امام محمّد باقر علیه السّلام،پس بگیر از آن خاک که شفاى هر درد است و سپرى است براى دفع هرچه از آن مى‏ ترسى و هیچ‏ چیز از چیزهایى که از آن طلب شفا مى ‏کنند با آن برابرى نمى‏ کند به غیز از دعا و چیزى که آن را فاسد مى ‏کند آن است که در ظرف ها و جاهاى بد مى‏ گذارند و آنها که با آن معالجه مى‏ کنند،یقین شان کم است،هرکه یقین داشته باشد که این تربت براى‏ او شفاست،هرگاه با آن معالجه کند برایش کافى است و محتاج به دواى دیگر نخواهد شد. و آن تربت را شیاطین و کافران از جنّیان،که خود را بر آن مى‏ مالند فاسد مى‏ گردانند و نیز هرچیز را که آن تربت از آن مى‏ گذرد،بو مى‏ کنند،و امّا شیاطین و کافران جنّ به فرزندان آدم بر آن حسد مى‏ برند،به همین دلیل خود را بر آن مى‏ مالند،که اکثر نیکى و بوى خوشش‏ برطرف مى‏ شود. و هیچ تربتى از حایر بیرون نمى‏ آید،مگر اینکه مهیّا مى‏ شوند از شیاطین و کافران جنّ براى آن تربت،به‏ اندازه‏اى که عدد آنها را کسى به غیر از خدا نمى‏ شمارد،و آن تربت در دست صاحب آن است و ایشان خود را بر آن مى‏ مالند و ملائکه نمى‏ گذارند ایشان داخل حایر مطهّر شوند و اگر تربت از گزند آنان سالم بماند،هر بیمار را که با آن معالجه نمایند،البته‏ در آن ساعت شفا مى‏ یابد.

بنابراین چون تربت را برداشتى پنهان کن و نام خدا را بر آن بسیار بخوان و شنیده ‏ام‏ که بعضى از مردم که تربت را بر مى‏ دارند،حتى عده‏اى از ایشان،آن را در توبره چهارپایان،یا در ظرف طعام یا چیزهایى‏ که دست به آن بسیار مالیده مى‏ شود،از خورجین ها و جوال ها مى‏ اندازند،پس چگونه از آن تربت شفا یابد کسى‏که به این نوع‏ با این گوهر گران بها معامله مى‏ کند؟ البته دلى که در آن یقین نیست و سبک مى‏ شمارد چیزى را که صلاحش در آن است عمل‏ خود را فاسد مى‏ کند.

پنجم:روایت شده: هرگاه یکى از شما بخواهد تربت بردارد و با نوک انگشتان خویش بردارد،آن هم به‏ اندازه یک نخود.پس آن را ببوسد و بر هر دو دیده گذارد و بر سایر بدن نیز بمالد و بگوید : اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذِهِ التُّرْبَهِ وَ بِحَقِّ مَنْ حَلَّ بِهَا وَ ثَوَى فِیهَا وَ بِحَقِّ جَدِّهِ وَ أَبِیهِ وَ أُمِّهِ وَ أَخِیهِ وَ الْأَئِمَّهِ مِنْ وُلْدِهِ وَ بِحَقِّ الْمَلائِکَهِ الْحَافِّینَ بِهِ إلا جَعَلْتَهَا شِفَاءً مِنْ کُلِّ دَاءٍ وَ بُرْءا مِنْ کُلِّ مَرَضٍ وَ نَجَاهً مِنْ کُلِّ آفَهٍ وَ حِرْزا مِمَّا أَخَافُ وَ أَحْذَرُ.

خدایا به حق این تربت،و به حق آن‏که در آن فرود آمد،و در آن دفن شد،و به حق جدّ و پدر و مادر و برادرش‏ و امامان از فرزندانش، و به حق ملائکه در برگیرنده‏ اش از تو مى‏ خواهم که آن تربت را شفاى از هر درد، و بهبود از هر بیمارى،و نجات از هر آفت،و پناه از آنچه مى‏ ترسم و حذر مى ‏کنم قرار دهد.

سپس از آن استفاده کند.

روایت شده: که مهر کردن تربت امام حسین علیه السّلام آن است،که بر آن سوره انّا انزلناه بخوانى. و نیز روایت‏ شده،هرگاه خواستى تربت را بخورى،یا به کسى بخورانى بگو:بِسْمِ اللَّهِ وَ بَاللَّهِ اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ رِزْقا وَاسِعا وَ عِلْما نَافِعا وَ شِفَاءً مِنْ کُلِّ دَاءٍ إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ.

به نام خدا و به خدا،خدایا ان را روزى فراخ،و دانش سودمند،و شفا از هر درد قرار بده،و درستى که تو بر هرچیز توانایى

فوائد تربت شریفه آن حضرت بسیار است،از جمله‏ گذاشتن آن همراه میّت در قبر،و نوشتن کفن با آن مستحبّ است و دیگر سجده کردن بر آن است،روایت شده‏ سجده بر آن،هفت حجاب را برمى ‏دارد،یعنى باعث قبولى نماز مى‏ شود،نمازى که به عوالم بالا صعود کند و نیز ساختن‏ تسبیح از تربت آن حضرت و ذکر گفتن با آن تسبیح و در دست داشتن آن است،که فضیلت بسیارى دارد،و از خاصیت آن تسبیح این است،که در دست آدمى تسبیح مى‏ گوید: بى‏ آنکه صاحبش تسبیح گوید و معلوم است که این تسبیح‏ غیر از آن تسبیحى است که در تمام موجودات است چنان‏که خداى تعالى فرموده:»هیچ موجودى نیست جز آنکه تسبیح مى‏ گوید همراه با سپاس خدا،ولى شما تسبیح آنها را نمى‏ فهمید»

در هر صورت این تسبیحى که در این روایت است،تسبیحى است که از خصوصیات تربت حضرت سید الشهداء(ارواحنا له الفداء) است.

ششم:از حضرت رضا علیه السّلام روایت شده:هرکه تسبیح ساخته‏ شده از تربت امام حسین علیه السّلام را در دست بگرداند و بگوید:سبحان اللّه و الحمد للّه و لا اله الاّ اللّه و اللّه اکبر»

حق تعالى عوض هر دانه براى او شش هزار حسنه بنویسد،و از او شش هزار گناه محو کند،و به او شش هزار درجه ترفیع دهد و براى او شش هزار شفاعت ثبت کند.از امام صادق علیه السّلام‏ روایت شده:هرکه در دست خود بگرداند سنگ هایى که از تربت امام حسین علیه السّلام مى‏ رساند،یعنى تسبیح پخته،پس یک بار استفغار کند،هفتاد استغار براى او نوشته مى‏ شود،و اگر تسبیحى را در دست نگاه دارد،و تسبیح نگوید به عدد هر دانه هفت‏ مرتبه براى او نوشته مى ‏شود.

هفتم:در حدیث معتبرى نقل شده:چون امام صادق علیه السّلام به عراق تشریف آوردند،گروهى‏ خدمت حضرت رسیدند و عرض کردند:دانسته‏ ایم که تربت امام حسین علیه السّلام موجب شفاى هر درد است،آیا باعث ایمى‏ از هر خوف نیز هست؟فرمود:آرى،هرگاه کسى بخواهد که او را از هر بیمى امان بخشد،باید تسبیحى که از تربت آن حضرت ساخته‏ باشند،در دست بگیرد،و سه مرتبه این دعا را بخواند:

أَصْبَحْتُ [أَمْسَیْتُ‏] اللَّهُمَّ مُعْتَصِما بِذِمَامِکَ وَ جِوَارِکَ الْمَنِیعِ الَّذِی لا یُطَاوَلُ وَ لا یُحَاوَلُ مِنْ شَرِّ کُلِّ غَاشِمٍ وَ طَارِقٍ مِنْ سَائِرِ مَنْ خَلَقْتَ وَ مَا خَلَقْتَ مِنْ خَلْقِکَ الصَّامِتِ وَ النَّاطِقِ [فِی جُنَّهٍ] مِنْ کُلِّ مَخُوفٍ بِلِبَاسٍ سَابِغَهٍ حَصِینَهٍ وَ هِیَ وِلاءُ أَهْلِ بَیْتِ نَبِیِّکَ عَلَیْهِمُ السَّلامُ [مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ‏] مُحْتَجِزا [مُحْتَجِبا] مِنْ کُلِّ قَاصِدٍ لِی إِلَى أَذِیَّهٍ بِجِدَارٍ حَصِینٍ الْإِخْلاصِ فِی الاعْتِرَافِ بِحَقِّهِمْ وَ التَّمَسُّکِ بِحَبْلِهِمْ جَمِیعا مُوقِنا أَنَّ الْحَقَّ لَهُمْ وَ مَعَهُمْ وَ مِنْهُمْ وَ فِیهِمْ وَ بِهِمْ أُوَالِی مَنْ وَالَوْا وَ أُعَادِی مَنْ عَادَوْا وَ أُجَانِبُ مَنْ جَانَبُوا فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَعِذْنِی اللَّهُمَّ بِهِمْ مِنْ شَرِّ کُلِّ مَا أَتَّقِیهِ یَا عَظِیمُ حَجَزْتُ الْأَعَادِیَ عَنِّی بِبَدِیعِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ إِنَّا جَعَلْنَا مِنْ بَیْنِ أَیْدِیهِمْ سَدّا وَ مِنْ خَلْفِهِمْ سَدّا فَأَغْشَیْنَاهُمْ فَهُمْ لا یُبْصِرُونَ.

صبح کردم خدایا چنگ ‏زنان به پیمان و جوار محکمت،که مورد دستبرد واقع نگردد،و از دست قدرتت گرفته‏ نشود،از شرّ هر زورگو و شبی خون‏ زننده در شب،از همه آنان‏که آفریدى،و آنچه آفریدى از مخلوقاتت،خاموش و گویا،در سپرى محکم از هر موجود ترسناک،با پوششى سرشار و قلعه ‏دار،و آن سپر ولایت اهل بیت‏ پیامبرت محمّد(درود خدا بر او و خاندانش)است درحالى‏ که نگاهدار خود هستم از هرکه قصد آزارم را دارد، با دیوار محکم اخلاص،در اعتراف به حقّشان،و چنگ ‏زدن به رشته ولایت تمامى آنان،درحالى‏ که یقین دارم که حق براى آنان و با آنان،و از سوى آنان،و در میان آنان و به واسطه آنان است.دوست دارم کسى را که آنان دوست دارند،و دشمن دارم کسى را که آنان دشمن دارند و کناره ‏گیرى می کنم از هرکه آنها از او کناره گرفتند،پس بر محمّد و خاندانش درود فرست و مرا نگهدار،خدایا به حق ایشان از شرّ هر چه از آن مى‏ پرهیزم،اى بزرگ دور ساختم دشمنانم را از خود به وسیله پدیدآورنده آسمان ها و زمین،ما را از پیش روى ایشان و پشت سرشان سدى قرار داریم پس ایشان نمى‏ بینند

.پس تسبیح را ببوسد و بر هر دو چشم بمالد و بگوید:

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِحَقِّ هَذِهِ التُّرْبَهِ الْمُبَارَکَهِ وَ بِحَقِّ صَاحِبِهَا وَ بِحَقِّ جَدِّهِ وَ بِحَقِّ أَبِیهِ وَ بِحَقِّ أُمِّهِ وَ بِحَقِّ أَخِیهِ وَ بِحَقِّ وُلْدِهِ الطَّاهِرِینَ اجْعَلْهَا شِفَاءً مِنْ کُلِّ دَاءٍ وَ أَمَانا مِنْ کُلِّ خَوْفٍ وَ حِفْظا مِنْ کُلِّ سُوءٍ.

پس تسبیح را ببوسد و بر هر دو چشم‏ بمالد و بگوید:خدایا از تو مى‏ خواهم به حق این تربت مبارک،و به حق صاحبش،و به حق جدّ و پدر و مادر و برادرش،و به حق فرزندان پاکش،آن را شفایى از هر درد، و ایمنى از هر بیم،و نگهدار از هر بدى قرار ده.بعد تسبیح را بر جبین خود بگذارد،اگر در صبح چنین کند،تا شام‏ در امان خدا باشد و اگر در شام چنین کند تا صبح در امان خدا باشد.در روایت دیگرى نقل شده:هرکه از پادشاهى یا غیر او بترسد،چون از خانه بیرون آید،این عمل را انجام دهد،تا نگهدارى و حافظى از شرّ ایشان براى او باشد.

مشهور میان علما آن است که خوردن گل و خاک مطلقا جایز نیست،مگر تربت مقدّسه امام حسین علیه السّلام به قصد شفا بدون قصد لذّت.آن هم به اندازه یک نخود،بلکه احوط آن است که به اندازه یک عدس باشد،و خوب است تربت را در دهان‏ بگذارد،و پس از آن جرعه‏ اى از آب بخورد و بگوید:

اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ رِزْقا وَاسِعا وَ عِلْما نَافِعا وَ شِفَاءً مِنْ کُلِّ دَاءٍ وَ سُقْمٍ.

خدایا آن را روزى فراخ،و دانش سودمند،و شفاى از هر درد و بیمارى قرار ده.

علاّمه مجلسى رحمه اللّه فرموده:احوط آن است که مهر و تسبیح و تربت آن حضرت را خرید و فروش نکنند،بلکه به هدیه و بخشش بدهند و در برابر آنها اگر تراضى کنند،بى‏آنکه اوّل شرط کرده باشند شاید بد نباشد،چنان‏که در حدیث معتبرى از امام صادق علیه السّلام‏ نقل شده:هرکه خاک قبر امام حسین علیه السّلام را بفروشد،چنان است که گوشت آن حضرت را فروخته و خریده.

 

جابر جُعْفی گوید: حضور امام پنجم حضرت باقر العلوم علیه السلام شرفیاب شده و از دردها و بیماریهای مختلف شکایت کردم و عرض کردم هرگاه بعضی را مداوا می کنم و به بعضی دیگر ضرر می رسد. حضرت فرمود: «عَلَیکَ بِتُرْبهِ الحُسین بنِ علیِّ علیهماالسلام». یعنی: بر تو لازم است که از تربت امام حسین علیه السلام استفاده کنی.